Bij gelegenheid van de derde dinsdag in september zeggen wij als leden van de Amsterdamse Brugman Club wat we eigenlijk alle dinsdagen van het jaar zeggen: Nederlanders zijn helaas geen sprekers. Mooi spreken heet bij ons al gauw mooipraten, en poëzie al spoedig pathos. Neem bijvoorbeeld de Troonrede van vorig jaar, die volstaat met gammel beleidsproza, wijd openstaande deuren en tragisch jargon.
“Toch mogen we houvast ontlenen aan de manier waarop ons land in het verleden stapsgewijs grote veranderingen heeft doorgemaakt. Die geleidelijkheid is wezenlijk. Niet alles kan en hoeft tegelijk, ook niet in het hier-en-nu. Vaak beseffen we pas achteraf hoe ingrijpend ontwikkelingen zijn geweest.”
Potverdomme wat missen we Barack.
Wij van de Amsterdamse Brugman Club, wij die trots zijn om voor een groep te staan, wij die niet bang zijn te spreken en door hard werken van een toespraak iets moois proberen te maken, vroegen daarom ChatGPT om de dorre Troonrede van vorig jaar te remixen in de stijl van Barack Obama. Stijlvol, poëtisch, motiverend: we plakten de tekst in de chatbot en zeiden: maak er iets van! Dit was het resultaat.
Leden van de Staten-Generaal,
Als ik terugdenk aan de verhalen van mijn oma, verweven met de klanken van weemoed en verlangen, komt Nederland voor ogen als een land van ongeëvenaarde moed, immense macht en innige menselijkheid. Een land dat altijd heeft gevochten tegen de stroom in, die zowel door het water als door de tijd wordt veroorzaakt.
Het is wrang, hoe, zelfs in een tijd van economische bloei, sommige fundamenten van ons leven wankelen. Het is waar, de nacht lijkt donkerder, de schaduwen langer. Het maakt ons onzeker over wat de morgen brengt. Maar, zoals elk verhaal, is er een dageraad na de nacht.
Laten we niet vergeten hoe Nederland zich in het verleden telkens weer heeft aangepast, niet als een riet dat buigt voor de wind, maar als een boom die dieper wortelt. Verandering is de constante danspartner van de tijd, en wij, Nederlanders, hebben altijd geweten hoe we op die melodie moeten bewegen.
Mijn grootmoeder zei ooit: “Nederland moet zijn koers bepalen”. Ze sprak over het beheersen van ons eigen lot temidden van de wervelende stormen van de wereldgeschiedenis. In die woorden voel ik de echo van ons gezamenlijk verleden, de kracht waarmee we naar de toekomst kijken.
Vandaag zijn we wederom op een keerpunt. Ja, er zijn zorgen en onzekerheden die ons omringen, maar de vraag blijft: zullen we weer het roer grijpen en met vastberadenheid onze koers zetten? Van ons wordt gevraagd om diezelfde gezamenlijkheid en veerkracht te tonen die generaties voor ons hebben getoond.
De oorlog in Oekraïne en de internationale spanningen herinneren ons eraan dat de waarden van vrijheid en democratie nooit als vanzelfsprekend mogen worden beschouwd. Ze zijn de levensader van onze natie en moeten met hart en ziel verdedigd worden.
We mogen ons niet laten leiden door angst of verdeeldheid, maar door samenwerking en solidariteit. Zoals een boom zijn bladeren niet laat vallen in de eerste koude wind, zo mogen wij onze eenheid niet verliezen bij de eerste tekenen van tegenspoed.
Nu, terwijl de prijzen stijgen en de wereld om ons heen verandert, roept ons land op tot actie. We zetten ons in voor een toekomstagenda die niet alleen kijkt naar het heden, maar ook naar de generaties die na ons komen. Dit is geen tijd voor aarzeling, maar voor vastberadenheid.
De natuur roept ons, het klimaat vraagt om ons. Wij zullen moedig voorwaarts gaan, met oog voor zowel de korte als de lange termijn, om een leefbare wereld voor onze kinderen en kleinkinderen achter te laten.
Laten we dit moment aangrijpen, niet als een tijd van tegenspoed, maar als een kans om opnieuw te tonen wat Nederland in zijn kern is: een land van moed, vertrouwen en vastberadenheid. En laten we dat doen met de woorden van mijn oma in onze harten, wetende dat we de kracht hebben om onze eigen toekomst te bepalen.
Laten we samen, als één Nederland, met een helder vizier en vastberaden stap, de uitdagingen van deze tijd aangaan.
ChatGPT is ook niet alles – sommige passages zijn pathetisch slecht en staan bol van de clichés. Aan de andere kant klinkt “niet als een riet dat buigt voor de wind, maar als een boom die dieper wortelt. Verandering is de constante danspartner van de tijd, en wij, Nederlanders, hebben altijd geweten hoe we op die melodie moeten bewegen” veel beter dan “Het kabinet realiseert zich dat Nederlanders kritisch zijn op de werking van het politiek-bestuurlijke bestel. Tegelijkertijd is nog altijd een ruime meerderheid tevreden over het functioneren van de democratie (…) Begin dit jaar startte het kabinet met een ambitieuze toekomstagenda voor 2030.”
Kortom, Willem-Alexander, kom eens langs! Je mag lid worden van onze club, je krijgt een ervaren mentor, je doet mee aan workshops, je krijgt feedback, eerlijk, maar niet onvriendelijk, en je doet wat ervaring op met spreken in het openbaar. Wij denken dat je iets van ons leert. Neem je vrouw en je meiden mee! 2024 wordt vast beter!